Het Duitse volk lijdt honger.

Kinderen nog het meest.

Want alle schepen met eten worden tegengehouden.

Door de Engelse marine.

Niemand komt erlangs.

Behalve wij

Met onze duikboot!

En jij mag mee.

Missie 4: De schrik van de zee

We gaan een paar weken op reis

Met veertig vrijwilligers

In een piepkleine ruimte

Je bed moet je delen met anderen

En je kunt je nooit omkleden of wassen

Binnen is het altijd warm en vochtig

En het stinkt naar rook, zweet en schimmel

Maar niemand klaagt daarover...

Want deze duikboot is het geheime wapen van Duitsland.

En dit is onze opdracht.

Door engelse schepen met oorlogsmateriaal tot zinken te brengen.

Zoals deze... de "Kenmore"

Maar eerst moeten we langs de Engelse blokkade.

Wees stil... Als ze ons horen, dan gaan we eraan.

Niet voor niets heten deze duikboten

"IJzeren doodskisten"...

Dieptebommen!

We zijn ontdekt!!

ARGHH!

Zonder kapitein zijn we verloren.

Ik hoor geen bommen meer...

Maar we zijn nog niet veilig!

Want overal zijn mijnenvelden.

Met duizenden zeemijnen.

Die ontploffen als je ze raakt.

We kunnen nu op zoek naar de "kenmore"!

Hm, het is druk hier.

Waar is de "kenmore"?

Raak!

Hij zinkt!

ONZE MISSIE IS GESLAAGD!

Maar... Er zijn passagiers aan boord!

Vrouwen en kinderen!

Je hebt de missie uitgevoerd.

Daarbij zijn onschuldige mensen omgekomen.

Helaas, gebeurde dit vaker...

In 1915 brengt een
Duitse duikboot
de "Lusitania" tot zinken.

Tweeduizend passagiers
verdrinken.

Waaronder 128 Amerikanen.

Amerika kiest partij
voor Engeland.

Duitsland kan de oorlog
niet meer winnen
en op 11 november 1918
stopt het vechten.

Maar de Engelse blokkade
duurt voort...

Honderdduizend Duitse
burgers sterven alsnog
van de honger.

Totdat op 12 juli 1919
de Vrede van Versailles
wordt getekend.

De Eerste Wereldoorlog
is voorbij.

Je kunt niet meer verder vechten.

Maar je hebt wel onschuldige mensen gered.

En dat gebeurde lang niet altijd...